Donateursdag in Gaasterland (2012)
Op zaterdag 15 september 2012 kwamen de Galama’s en Galema’s weer bij elkaar voor hun jaarlijkse familiebijeenkomst. De weergoden waren ons goed gezind, het was een stralende nazomerse dag. Helaas was de opkomst niet erg groot 35 personen-en ze zeggen wel “hoe meer zielen hoe meer vreugd”, maar deze 35 zielen hadden een vreugde waartegen 100 zielen niet tegen opgewassen zouden zijn.
In de ochtend heet voorzitter Nelly Galama ons welkom en vertelt in het kort waar het bestuur het afgelopen jaar mee bezig is geweest:
Kernleden per familietak: De Galama-familie is groot. Daarom willen we het geheel laten aansturen door enkele kernleden. Gestart is met het verzamelen van een aanspreekpunt per familietak, met de bedoeling om het adressenbestand actueel te houden en ons als stichting ook te voorzien in berichten over aardigheden in de familie.
Familiekrant: De krant heeft een nieuwe uitstraling gekregen. Een punt van zorg is de bemensing van de redactie. Michiel Galama verzorgt de lay-out en opmaak en Anna Galema zit in de redactie. Dat is een te smalle basis om tweejaarlijks een interessante krant te maken. We zoeken donateurs die willen schrijven (structureel of af en toe) en we zoeken iemand die het leuk vindt om te speuren naar berichten over de familie, interviews houden naar aanleiding van berichten, etc.
Website: De website van de familie wordt momenteel helemaal opnieuw opgebouwd. Daardoor wordt het overzichtelijker en kunnen we meer mogelijkheden inbouowen. Zo zal het gehele Familieboek er op komen te staan. Hiermee is een begin gemaakt, maar dat vraagt ook nog veel handen om dat gereed te krijgen.
Genealogie: Een eerste verkennend onderzoek is uitgezet naar de adellijke tak van de familie tussen 1700 en 1800.
Financiën: We zijn in het afgelopen jaar iets vooruit geboerd. Dat is ook het streven, want zo kunnen we ook bijzondere zaken financieren, bij voorbeeld het onderzoek naar de adellijke Galama's financieel ondersteunen. We hebben ons ingezet om achterstallige contributie te innen. Op circa 20 van de 350 donateurs na zijn we thans helemaal bij. Er zijn verder goede vorderingen gemaakt om de contributie per automatische incasso te innen; dit voorkomt veel werk en achterstand.
Lunch
Tijdens de lunch werden de “sterke”verhalen uit de kast gehaald, tja dat heb je als je ouder wordt, oude tijden herleven maar dan vergroot gezien.
Op het programma stonden een wandeling door het Rijsterbos naar de steenkist en een fietstocht naar Oudemirdum om daar de ijsboerderij te bezichtigen.
Wandeling door het Rijsterbos
Het Rijsterbos is een bos in Gaasterland, in het zuidwesten van de provincie Friesland. Het door It Fryske Gea beheerde loofbos is 172 hectare groot, ligt tussen het Ijselmeer en het dorp Rijs. Het bos is in de 17e eeuw aangelegd als hakhoutbos door een Amsterdamse regentenfamilie De Wildt. Zij bewoonden het door hen gebouwde Huize Rijs. Daarvoor was de omgeving in bezit van de adellijke Galama’s. Igo Galama een zoon van Gale Galama van Koudum bewoonde de stins Old Galama of de Olde Stins. Deze stins zou gestaan hebben tegenover het huidige kerkje aan de Aldwei in Oudega. Naar het geslacht Galama werd het dorp Oldega(Old Galama) vernoemd. De dorpen Oldega(Oudega), Nijega, Elahuizen en Kolderwold kregen samen de naam Iglawouden. In 1787 meldt de Tegenwoordige Staat van Friesland over Gaasterland: “Ten tyde van de verderflyke verdeeldheid der Schieringers en Vetkopers was Gaasterland de woonplaats van eene menigte Edelen, die hier hun sterke huizen en stinsen hadden; gelyk nog hedendaagse blykt uit de groote menigte Wieren....
Deze stinswieren, ook wel “hoge wieren”genoemd, staan op de bewerkte kaarten van Schotanus uit 1718 afgebeeld. Bij Oudemirdum zien we er maar liefst vijf, bij Nijemirdum en Wyckel twee, bij Sondel, Mirns en Harich een en bij Rijs ligt er een in de richting van Bakhuizen en een in de richting van Mirns. In het vroegere Hemelumer Oldeferd en Noordwolde zijn twee wieren getekend bij Trophorne onder Elahuizen. Er staat bij Galama in Oudega geen wier getekend. Het is aannemelijk dat verschillende wieren te relateren zijn aan de familie Galama. In een oorkonde van 1487 wordt melding gemaakt van “dat stins to Backhusen”, waarover Igo, Douwe en Hartman Galama aan abt Agge van het Hemelumer klooster beloven, dat ze het bouwwerk zullen verlaten en afzien van het eigendom. Toch blijkt het bouwwerk later Galamabezit te zijn. Christianus Schotanus schriijft in 1664 ‘Onder Backhuysen light ’t overblijfsel van de State van Galama, een groot wier, doch’t eene mael ontbloot’.
Op een handschriftelijke kaart door B. Oldendorp uit 1699 staat Galama aangegeven bij een complex dat in 1676 was gekocht door Hiob de Wildt:
‘een saete ende landen sampt huysingen ende schuyeren, hovingen, boschen, bomen en de plantagien c.a. staende en gelegen op Gaasterlant onder den dorpe Mirns op Rijs(...) althans bij Jacob F als castelleijn beheert ende gebruyckt. Werdende alle d’selve in coope becomen van de Hoogh en de Welgebooren heer de heere Georgh Frederick Frijheer toe Swartsenbergh ende Hoogenlansbergh, laest colonel van een Regiment cavaleri voor de somma van sestienduysent caroli gulden’. Het meest opvallend manifesteert zich in 1718 het grote landgoed bij Rijs. Er staat bij aangegeven ‘Heer De Wildt’. In 1787 heet het: ‘Rys, alwaar de Oude State Galama plagt te zyn’.
Langs steenkisten
Het Hunebed van Gaasterland is een mooi voorbeeld van het gebruik van zwerfstenen. Begin maart 1849 kwamen bij het graven van ontwateringsgreppels in het Rijsterbos grote zwerfkeien te voorschijn. Het enige in Friesland ooit gevonden hunebed was opgegraven! De mensen die de Hunebedden bouwden behoorden tot de Trechtercultuur. Ze kwamen rond 3400 v. Chr. Naar onze streken. De cultuur ontleent haar naam aan een voor hen kenmerkende aardewerkvorm: de Trechterbeker. Na de vondst werden de keien afgevoerd en verkocht. Ze werden zoals toen gebruikelijk was “geklompt”, (kapot gemaakt) om dienst te doen als wegverharding. Pas later kwam men er achter dat het om een “Hunebed”ging. In 1996 bleek uit onderzoek dat het eigenlijk een “Steenkist”was. Deze werden door dezelfde mensen gebouwd die ook de hunebedden maakten. Constructief hebben beide graftypen veel gemeen. Bij een steenkist zit het verschil in het formaat van de stenen, de grotendeels ondergrondse aanleg, het ontbreken van een ingang en het ontbreken van de deksteen.
Het Vredestempeltje
Het vredestempeltje werd oorspronkelijk in 1814 gebouwd als herinnering aan de periode van de Franse overheersing. Het gebouwtje draagt de tekst: “Vrede groot geschenk van God, Blijft bestendig Neerlands Lot: Laat het dankbaar op u zien. Altijd twist en wraakzucht vlien”.
Fietstocht
De fietstocht werd enigszins veranderd, de achttien fietsers gingen richting Bakhuizen i.p.v. eerst naar Oudemirdum.....dan hadden ze het voor de wind....via Mirns, achter het Rijsterbos langs naar de ijsboerderij bij het Jolderenbos in Oudemirdum. Het Jolderenbos(=elzenbos) ligt ten westen van Oudemirdum. Het is een van de bossen die in de 19e eeuw werden aangelegd door jhr. G.R.G. van Swinderen. In 1925 kwam het bos in bezit van de gemeente Gaasterland die het in 1976 verkocht aan Staatsbosbeheer. Aan de rand van het hoog gelegen Jolderenbos staat een luchtwachttoren. Deze luchtwachttoren van Oudemirdum werd in 1953 gebouwd voor het Korps Luchtwachtdienst(KLD). Nadat de KLD werd opgeheven werden de meeste torens wegens overbodigheid gesloopt, maar alleen de toren van Oudemirdum is bewaard gebleven. De toren, die particulier bezit is, werd in 1992 gerestaureerd. De toren is ongeveer 12,78 meter hoog.
Nog even een leuke anekdote tijdens onze wandeling door het Rijsterbos...we zaten op het terras bij het Mirnser Klif toen een heer tegen Ans zei: “dag Ans, mag ik wel naast Ans Galama komen zitten”. Ans die keek hem aan met een gezicht van hoe kent die mij , wie is dat eigenlijk. Ans had niet door dat ze haar badge droeg met haar naam erop...zo zie je maar je moet niet te koop lopen met je naam.
Om vijf uur was het borreltijd en kon iedereen zijn/haar belevenissen van deze dag aan elkaar vertellen. Een gezellige afloop van deze dag en tot volgend jaar.
Catharina(Tineke) Galama
Donateursdag te Stiens (2011)
Zaterdag 10 september jl. beleefden we de donateursdag in Stiens en omgeving. In goede traditie ontmoetten we elkaar in een sfeervolle en gezellige omgeving. Dit keer in "De Smalle Brug". Een kleine 60 Galama's en Galema's, veelal vergezeld door partner of vriend(in), waren zichtbaar blij elkaar weer te zien. Onder het genot van koffie en oranjekoek schoven ze bij elkaar aan tafel en praatten bij over het wel en wee dat zij ervaren hebben. De herinnering aan ontmoetingen van eerdere bijeenkomsten werden opgehaald en nieuwe contacten met andere donateurs werden aangegaan. Een grote variatie van mensen, verbonden door hun gemeenschappelijke familiegeschiedenis.
Onderdeel van het ochtendprogramma was een donateurvergadering. In die bespreking werd een aantal zaken genoemd die binnen de stichting opgepakt moeten worden. Zo werd aanbevolen meer per email te doen om te besparen op portokosten, te zoeken naar aanspreekpunten per familietak om beter en sneller geïnformeerd te raken over adressen, geboortes, sterfgevallen, etc. 
We tekenden het advies op om meer correspondenten voor de krant te zoeken en een werkgroep genealogie in het leven te roepen die de geschiedenis en de stamboom van de familie verder in kaart brengt en toegankelijk maakt. Het idee werd gelanceerd alle donateurs een formulier te sturen om enerzijds alle relevante persoonlijke gegevens volledig en up-to-date te krijgen en anderzijds te peilen of de betreffende donateur zelf betrokken kan en wil zijn bij een van die te ontwikkelen activiteiten.
Daarnaast namen we afscheid van twee bestuursleden: Wieke Schimmel-Galama en Ysbrand Galama. Wieke was vele jaren bestuurslid. In 2005 trad zij toe tot het gezelschap van Sjoerd, Geartsje, Theo, Maikel en Eelco en nam zij de rol als penningmeester op zich. Die taak heeft zij jaren contentieus en met verve uitgevoerd. Maar zij deed veel meer voor de stichting; we kennen haar bij voorbeeld ook als lid van "de Gealtsjes" ! In 2009 werd Wieke secretaris van de stichting en nam Ysbrand haar taak als penningmeester over. 
Ysbrand heeft in de afgelopen jaren een rol in de stichting gespeeld die veel verder gaat dan de aanduiding "penningmeester" wellicht doet bevroeden. Hij heeft met zijn bijzondere kennis van ICT de aanzet gegeven voor de huidige website van de stichting. En hij liet op de reünie in 2010 een ongekend groot aantal Gala/ema's "de sprong van hun leven maken" in hun honger het fierljep-diploma te bemachtigen. Onze voorzitter, Nelly Galama, heeft hen beide toegesproken en bedankt voor hun inzet en bijdrage aan de stichting. Onder een warm applaus van de aanwezigen ontvingen zij een kleine tastbare uiting van onze erkentelijkheid.
Na de lunch was er voor het middagprogramma een keuzemogelijkheid uit drie alternatieven.
Een sportief fietstochtje naar Wyns aan het Dokkumer Ee. Velen kozen voor dit onderdeel. Wyns is één van de oudste dorpen van Tytsjerksteradiel. De historie gaat vermoedelijk terug tot omstreeks het jaar 500, maar wordt voor het eerst vermeld in het jaar 949 in het register van abt Hadamar van het klooster Fulda in Duitsland. Wijns werd toen Weninge genoemd.
Wijns was in vroeger jaren een belangrijke plaats. Het zou zelfs de hoofdplaats van Oostergo genoemd kunnen worden. In Wijns werden de belangrijke beslissingen genomen en ook rechtspraak vond daar plaats. De gezamenlijke bestuurders / rechters kwamen bijeen in de Wynzer kerk. In 1224 vergaderden in Wyns zes grietmannen om het bestuursreglement vast te stellen voor het als nieuw land in gebruik te nemen zuidelijke deel van de dichtgeslibde Middelzee. Een deel van dit reglement is getiteld Wynyma Wilkeren, de keuren van Wyns. Iedere grietman had er een afschrift van en het origineel werd opgeborgen in het in 1170 gestichte klooster Bethlehem in Bartlehiem.
Wijns is nu vooral bekend door zijn vele culturele activiteiten die er worden georganiseerd en de recreatieve functie die het heeft met zijn terras aan het water, de speeltuin en de "Oerset" die de verbinding vormt voor aantrekkelijk fiets- of wandelroutes.
Een select gezelschap koos voor de tweede mogelijkheid: een wandeling door Stiens en omgeving. De gids en historicus vertelde over het verleden van Stiens. En uiteraard over Pieter Jelles Troelstra. De bekende socialistische voorman groeide op in Stiens, waar zijn vader de ontvanger der belastingen was. Troelstra was niet alleen politicus maar ook een bekende Friestalige schrijver en dichter.
In het hart van Stiens werd de hervormde Sint Vituskerk bezichtigd. Deze kerk gesticht door Benedictijnen van het klooster Corvey aan de Wezer is een zusterkerk van de Sint-Vituskerk van Oldehove. De kerk is gewijd aan de heiligen Vitus en Anna. In de lege nissen naast de deur in de toren hebben waarschijnlijk de beelden van Vitus en Anna gestaan. Om de kerk ligt een eivormig kerkhof omzoomd door 120 bomen van circa 200 jaar oud. De toegang tot het kerkhof is door draaihekjes. Dit was vanwege de veemarkt die om de kerk gehouden werd. Loslopend vee kon zo niet op het kerkhof komen.
Bijzonder veel belangstelling was er ook voor de derde variant: bezichtiging van de Martena State en een bezoek aan de Dekema State. De Martenastate is genoemd naar een van zijn eerste bewoners Duco Martena, ooit getypeerd als staatsman, held en geleerde in de geschiedschriften van Eekhof. De laatste bewoner van de 'oude' state was jonker Duco Martena van Burmania Vegelin van Claerbergen. Aangezien hij geen nazaten had, vermaakte deze Martenastate aan de kerkvoogdij van Cornjum. Deze werd eigenaar van een vervallen en verpauperd hoofdgebouw. De kerkvoogdij besluit in 1899 de state te slopen en te vervangen door een "slot". Dit gebouw bestaat nog steeds en is gelegen op het eiland in de slotgracht van het park van Martenastate. Als vervanger ontwierp architect W.C. de Groot een miniatuur-kasteeltje in neo-renaissancestijl, met de opvallende "sipel", de ui-vormige dakbedekking van de toren.
Thans is Martenastate in beheer bij de Stichting Martenastate. Met zo'n rijke cultuurhistorische geschiedenis is het logisch dat het park en de bebouwing van Martenastate de beschermende status geniet als "rijksmonument". Niet alleen het slotje maar alle aanwezige bebouwing, als koetshuis, boerderij en poort zijn hierdoor wettelijk beschermd. Het park wordt omlijst en doorsneden door een aantal lanen met ten dele zeer oude bomen. Daarnaast is het park één van de rijkste vindplaatsen van stinzen-planten in Fryslân. Onder de oude lanen vormt zich vroeg in het voorjaar een tapijt van duizenden bol- en knolgewassen. In totaal worden er op Martenastate 12 verschillende soorten stinzenflora aangetroffen. Sinds 2001 wordt het beheer in opdracht van Stichting Martenastate uitgevoerd door It Fryske Gea.
De Dekemastate vinden we aan de rand van het pittoreske terpdorp Jelsum. Het is een van Frieslands oudste states. Dekema State wordt voor het eerst genoemd in 1486 wanneer Pieter van Camstra landerijen erft met een versterkt woonhuis, Fetza State. Eind 15de eeuw is het een toneel van strijd, waarbij de stins vrijwel volledig wordt verwoest. Begin 16de eeuw verrijst een gebouw van twee verdiepingen, dat in de eeuwen daarna wordt verbouwd en uitgebreid. De huidige vorm ontstond in 1814 toen het hoofdgebouw met een verdieping werd verlaagd. In de state zijn uit alle periodes elementen terug te vinden.
De state is een woning met adellijke allure, in de loop der tijd bewoond door onder andere de families Camstra, Dekema en Van Wageningen. Deze laatste familie bewoonde de state ruim 200 jaar. In 1996 kwam de state in bezit van het Old Burger Weeshuis die het gebouw, de inventaris en de tuinen liet restaureren en weer open stelde voor bezoekers. Nu is Dekema State met de oorspronkelijke aanleg van oprijlaan, singels, grachten en bos een uniek geheel; een eeuwenoude adellijke oase waar het lijkt dat de tijd is stil blijven bestaan.
Zo leek het ook voor de bezoekende donateurs, maar aan het eind van de middag spoedden we ons terug naar "De Smalle Brug" om ons daar weer te verenigen met de anderen. Op het terras onder een heerlijk najaarszonnetje hebben we daar opnieuw genoten van elkaars gezelschap en een smaakvol glaasje. 
Voor de meesten eindigde daar deze prachtige donateursdag. Een klein gezelschap schoof echter ook nog aan aan de lange tafel in de serre van de Smalle Brug om daar –langer dan gedacht- te wachten op het avondmaal. Het wachten was echter niet een probleem, want aan het eind van de middag had de zangeres Grytsje Kingma zich bij het gezelschap gevoegd en zij heeft daar in de serre menig Frysk lied op inspirerende wijze ten gehore gebracht. Uiteindelijk keerde ook dit laatste gezelschap huiswaarts; voldaan terug kijkend op een mooie donateursdag en vele indrukken en herinneringen rijker.
Donateursdag in Oosterend (2008)
Zaterdag 23 augustus jl. was de donateursdag, in goede traditie, weer erg gezellig. Heel wat Galema's en Galama's, en natuurlijk echtgenoten, waren zichtbaar blij elkaar weer te zien op de jaarlijkse familiebijeenkomst, dit keer gehouden in café Bergsma in Easterein. Het dorp Easterein (Oosterend), gelegen in de driehoek tussen Bolsward, Sneek en Franeker, was de woonplaats van de Meylema's, onze voorouders van zo'n 15 generaties terug. De donateursdag stond dit maal dan ook in het teken van onze familie 500 jaar geleden.
De Meylema's behoorden tot de notabelen. Ze hadden grote boerderijen in een gehucht vlakbij Easterein, Meilahuzen (Meijlahuizen), waar natuurlijk hun naam aan ontleend is. Diverse Meylema's hebben in Leuven, Gent en Brugge gestudeerd. Naast boeren waren er dan ook Meylema's die advocaat, apotheker of pastoor zijn geweest. Een aantal van deze familieleden is in de Martinikerk van Easterein begraven en diverse grafstenen liggen er nog. En die bekijken stond uiteraard op het programma.
Maar het programma begon uiteraard met elkaar begroeten en bijpraten, waarbij de koffie en koek niet ontbrak. De familieleden verspreidden zich gedeeltelijk binnen, gedeeltelijk buiten op de binnenplaats met tafels en stoelen, waarbij een half oog op het weer onvermijdelijk was: af en toe dreigde de heldere lucht plaats te maken voor wat lichte regenwolken, maar de, ongetwijfeld Friese, weergoden hebben ons niet in de steek gelaten. De sfeer was direct zoals vanouds, zoals altijd – een heel vertrouwde sfeer van familieleden die elkaar goed kennen; elkaar herkennen van eerdere bijeenkomsten; en bij voorbaat open staan voor die familieleden waar ze nog niet eerder mee kennisgemaakt hebben. Een grote variatie van mensen, verbonden door hun gemeenschappelijke familiegeschiedenis.
De ledenvergadering verliep dan ook in even goede stemming en eensgezindheid, voorgezeten door Kees die de formele onderwerpen op zijn eigen informele wijze besprak, afgewisseld met de bijdragen van andere bestuursleden en de reacties van de familie. Daarna was het tijd voor de lunch, een zeer smakelijke soep met brood. Door een misverstand binnen het bestuur volgden de bestelde broodjes niet, waardoor de lunch voor velen wat mager uitviel. Een misverstand wat het bestuur zeer spijt.
Na de lunch was de Martinikerk open en stond de gids klaar voor een uitleg. De kerk in Romaanse stijl dateert van begin 1200 en is gebouwd op een verhoogd terrein met een gracht er om heen. Hij ligt er schilderachtig bij, zo temidden van het dorp maar ook temidden van het prachtige vlakke landschap, vanwaar de toren van ver te zien is. De sacristie van de kerk uit 1400, de oudste van Friesland, is bijzonder mooi met zijn balkenplafond. Je komt daarlangs als je de trap neemt naar het oksaal, de prachtige koorafscheiding uit 1554. Toen op 31 maart 1580 de Rooms Katholieke eredienst verboden werd verklaard door de Staten van Friesland, werd de kerk in gebruik genomen door de Gereformeerden. In het voormalige middenpad van de kerk, nu onder houten kerkstoelen, liggen de zeer bewerkte grafstenen van de Meylema's en hun echtgenoten, zoals Sijbe Meijlema overleden in 1536; Mari Sijbes Meijlema overleden 9 juli 1553; Sijpcke Meijlama overleden 5 maart 1593; en Sieuwke Sierks Meijlema overleden 10 december 1652. Na zijn uitleg werd de gids nog vele vragen gesteld, terwijl de familieleden met groot interesse de kerk bezichtigden.
Om het weidse landschap van het gebied waar de Meylema's gewoond hebben te zien, stapte vanaf hier een gedeelte op de fiets voor een rondrit Meilahuizen, Roodhuis, Lutkewierum Rien, Itens, en ving het andere gedeelte aan met hun wandelroute langs Meilahuizen. De wandelaars kwamen na circa een uur terug in het café, nog steeds druk met elkaar in gesprek en klaar voor een warme snack. De fietsers kwamen iets later, opgetogen en vol enthousiasme. Duidelijk was dat zowel de fiets- als de wandeltocht in goede aarde was gevallen en terwijl men weer een plaats binnen of buiten innam werd het steeds gezelliger. Het was al die tijd droog gebleven en alleen om ons dat te doen waarderen vielen er nu een paar druppels regen. Maar juist toen de laatste familieleden van de binnenplaats naar binnen wilden gaan, werd het weer droog en kwam de zon zelfs nog even voelbaar door. De borrel smaakte goed, hoe zou het ook anders kunnen, en tegen 18.00 uur was het tijd voor het welverzorgde buffet met de Friese gerechten. Het was al 20.00 uur toen de laatste Galama's en Galema's afscheid van elkaar namen, met beloften elkaar te bellen, te schrijven, op te zoeken, maar in ieder geval elkaar weer te zien op de familiedag van volgend jaar, in dit geval de familiereünie. Met een dergelijke verbondenheid en interesse in de familie, belooft het volgend jaar een geslaagde reünie te worden!
Donateursdag te Nijhuzum op pleats Theo & Boukje (2007)
De donateursdag van 25 augustus j.l., met het thema 'In de Kunst uit de Kunst', was gemeten naar de spontane reacties van de Galema's en Galama's in één woord uit de kunst!
Het weer werkte bijzonder goed mee en de zon deed Nijhuizum er prachtig bijliggen: Theo's jarige boerderij, het kerkje dat de Gale/ama kunstwerken herbergde en de Menno Pleats waar het eigenlijke feest plaatsvond. De opkomst van Gale/ama's was groot, bijna honderd man waarvan een-vijfde van buiten Friesland (!), wat de zonnige patio tot een gewaardeerd deel van de feestruimte maakte. De sfeer zat er direct goed in: hartelijke begroetingen van familieleden die blij waren elkaar weer te zien en direct in gesprek raakten. De eerste anderhalf uur was het dan ook bijpraten, met koffie en oranjekoek, aangeboden door Theo en Boukje.
Na een goed verzorgde lunch vond de donateursvergadering plaats. Natuurlijk was het jammer afscheid te moeten nemen van voormalig voorzitter Sjoerd, die uit handen van Eelco een Gale/ama-memory spel ontving om ons niet te vergeten (!). Kees, de nieuwe voorzitter, werd voorgesteld: kort geleden gepensioneerd als advocaat en deken van de Middelburgse Orde van Advocaten en dus met wat vrije tijd ter beschikking heeft hij met groot interesse zijn functie als voorzitter van onze vereniging opgenomen. Joseph, die ooit op een reünie Ysbrand Klazes speelde, bood Kees ter verwelkoming zijn vestje en pantalon van destijds aan: Kees paste het vestje als gegoten...
Aan het eind van de vergadering werden de kunstenaars voorgesteld: Geartje, Gerard, Michiel en Ruurd Bokma met schilderijen, Nelly met textiele werken, Michiel Burger met fotografie, Ysbrand met potlood tekeningen, Ytsje met merklappen, Jetske met doopjurk en borduurwerk en Alie en Ria met een geborduurd familiewapen. Hun werken waren in de middag te bewonderen – en dat is het juiste woord om het verrassend hoge artistieke gehalte en gezien de reacties die ze bij bezichtiging opriepen – in het kerkje op korte loopafstand. De looproute ging verder langs Theo's boerderij dat open huis hield. Wat opviel was dat veel Gala/ema collega-boeren daar tamelijk veel tijd spendeerden en met Theo spraken in groot detail. En de zon bleef maar schijnen.
Intussen vloeide in de Menno Pleats het bier en de frisdrank en ook de wijn gedoneerd door Jan, onze eerste voorzitter. De opbrengst van de verkoop, € 1 per glas, kwam ten goede aan onze stichting. Het gebaar van Jan werd zeer gewaardeerd: de wijn zowel als Jan's geste. Tegen 16.00 uur zette Galamacoustics de muziek in. Het combo is genoemd naar hun gitaren gebouwd door de befaamde gitaarbouwer en dichter Anno Galama: Dirk Spek op Galama gitaar, Ellen Bones op Galama basgitaar en Jacco Minnema verzorgde het ritme-deel op djembé en bass drum. Na een kort muzikaal gedeelte brachten Dirk, Eelco en Theo het 'Galama Galema lied' ten gehore, wat direct veel bijval kreeg. Het lied gaat over de liefde die wij Gale/ama's hebben voor onze voorouders en was speciaal geschreven voor deze dag; tekst door Maaike Galama, muziek van Dirk.
Toen Anno naar voren kwam en een beschouwend gedicht over zijn wortels inzette kon je een speld horen vallen. Iedereen luisterde geconcentreerd naar zijn sonore stem die gedragen en rustig de dichtregels in het Fries overbracht. De ontlading kwam in het applaus. Galamacoustics zong daarna Dirk's geestige lied 'de Gealeama-blues', gevolgd door andere nummers. Als afronding van het muzikale gedeelte werd gezamenlijk gezongen met behulp van uitgereikte teksten, de Friese liederen met vertaling in het Nederlands voor de 'om útens'. Theo en Eelco zetten 'It Aldershûs' in, gevolgd door het 'Frysk Folksliet'. Tenslotte werd nogmaals het 'Galama Galema lied' uit volle borst meegezongen.
Ria en Boukje hadden de catering op zich genomen en ze hadden eer van hun werk: de lof over de kwaliteit van lunch zowel als buffet was groot. Zowel buiten als binnen werd gegeten en de sfeer bleef er goed in. Eigenlijk nog te snel werd het 20.00 uur en kwam de donateursdag 2007 aan een einde. Kees bedankte allen die zich voor het slagen van de dag hadden ingezet onder groot instemmend applaus. Bij het afscheid was het overduidelijk hoe tevreden de familieleden waren en dat was goed om te zien! Daarom rest te zeggen: tot spoedig ziens op de donateursdag 2008, waar we u liefst met nog grotere getalen welkom zullen heten voor opnieuw een dag uit de kunst!
Donateursdagen
Op deze webpagina doen wij (beknopt) verslag van de donateursdagen.
De stichting organiseert normaliter eens per jaar een donateursdag. Op die dag ontmoeten de donateurs elkaar weer, halen de familiebanden aan en wisselen nieuwtjes uit. Veelal is er ook een programmadeeltje georganiseerd ter lering of ter vermaak of ontspanning.
Voor foto's van donateursdagen verwijzen we naar het menu "Foto-archief".